Immunoglobuliny IgG, IgA, IgM

Immunoglobuliny syntetyzowane są przez komórki plazmatyczne wywodzące się z limfocytów B.

Wyróżniamy:

• Wydzielniczą Immunoglobulinę A - występuje ona w płynie łzowym, pocie, ślinie, mleku, siarze (colostrum), wydzielinach przewodu pokarmowego oraz wydzielinach oskrzelowych. Syntetyzowane są głównie przez komórki osocza w błonie śluzowej przewodu pokarmowego i oskrzeli oraz kanalikach mlekowych.
• Immunoglobulinę M, która produkowana jest w trakcie początkowej odpowiedzi immunologicznej, a kompleksy antygen-IgM aktywnie uruchamiają działanie układu dopełniacza. Bierze udział w pierwotnej odpowiedzi immunologicznej, obecność IgM jest przydatna w ocenie, czy określone zakażenie jest ostre (obecność IgM) czy przewlekłe (głównie dominuje klasa IgG)
• Immunoglobulinę G wytwarzaną w znacznych ilościach w trakcie wtórnej odpowiedzi immunologicznej, po paru tygodniach od kontaktu z drobnoustrojem lub substancją o właściwościach antygenowych.

Immunoglobuliny IgG, IgM, IgA - cel badania

Oznaczanie ilościowe poziomu immunoglobulin wykorzystywane jest głównie do oceny funkcjonowania układu odpornościowego organizmu ludzkiego.

Immunoglobuliny IgG, IgM, IgA - co to za badanie?

IgA wydzielnicza — jej główną rolą  jest ochrona układu oddechowego, moczowo-płciowego oraz pokarmowego przed zakażeniami. Prawdopodobnie uczestniczy również w neutralizacji wirusów.  Badanie wykonuje się w przypadkach nawracających infekcji, w szczególności w dolnej partii układu oddechowego lub pokarmowego, potransfuzyjnej reakcji anafilaktycznej, do rozpoznania zespołu ataksja-teleangiektazja, rozróżnienia składników M w przypadku szpiczaka. Obniżony poziom tej immunoglobuliny występuje u noworodków, dopiero po ukończeniu 12 rż poziom jest jak u osoby dorosłej. U osób, u których nie występują IgA, odnotowuje się więcej przypadków schorzeń reumatycznych, a wtórny niedobór IgA występuje w przypadku szpiczaka mnogiego nie-IgA lub makroglobulinemii oraz zespołu nerczycowego. Podwyższone stężenie immunoglobuliny występuje w przypadku przewlekłych chorób wątroby, chronicznych infekcji (w szczególności układu pokarmowego oraz oddechowego), neoplazji dolnej partii przewodu pokarmowego, choroby zapalnej jelit oraz chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów.

IgM — immunoglobulina pierwszego rzutu produkowana w trakcie początkowej odpowiedzi immunologicznej.  Około 10 dni potrzeba do pojawienia się immunoglobuliny M w odpowiedzi na nieznany antygen. Są to jedyne immunoglobuliny syntetyzowane przez komórki płodu, a ich wysokie miano u noworodka świadczy o przebytym w trakcie rozwoju płodowego zakażeniu. Wzrost stężenia  IgM może wskazywać na infekcję wirusową, na przykład na wirusowe zapalenie wątroby lub mononukleozę zakaźną, lub na wczesną odpowiedź na zakażenie bakteryjne, lub pasożytnicze. Poziomy są często podwyższone w reumatoidalnym zapaleniu stawów, przewlekłych chorobach wątroby i innych zaburzeniach o charakterze przewlekłym, w sarkoidozie, kolagenowej chorobie naczyniowej i w zespole nerczycowym, makroglobulinemii Waldenstroma, chłoniaku złośliwym, siatkowicy i hemolitycznej chorobie zimnych aglutynin. Obniżenie poziomu IgM najczęściej ma charakter wrodzony, natomiast nabyte niedobory obserwuje się w szpiczaku mnogim typu IgA lub IgG, enteropatii wysiękowej, oparzeniach lub przy leczeniu immunosupresyjnym.

IgG - produkowana jest w znacznych ilościach we wtórnej odpowiedzi immunologicznej, ułatwiając niszczenie mikroorganizmów, neutralizuje również toksyny produkowane przez bakterie chorobotwórcze.  Oznaczanie immunoglobuliny wykorzystywane jest  do oceny odporności humoralnej, postawienia rozpoznania i monitorowania leczenia w szpiczaku typu IgG oraz oceny pacjentów, zwłaszcza dzieci oraz pacjentów z chłoniakiem, podatnych na zakażenia. Obniżony poziom prowadzi do podatności na zakażenie spowodowane bakteriami otoczkowym, występuje w oparzeniach termicznych, pęcherzycy, zespole nerczycowym, enteropatiach wysiękowych, szpiczakach nie-IgG lub w makroglobulinemii, ciąży, zespole Wiscotta-Aldricha, dystrofii miotonicznej, w przypadku obecności przeciwciał przeciwko immunoglobulinom, w czasie leczenia immunosupresyjnego oraz w gammapatiach monoklonalnych. Podwyższony poziom IgG występuje w chorobach autoimmunologicznych (układowy toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Sjorgena), sarkoidozie, przewlekłych chorobach wątroby, niektórych chorobach pasożytniczych, przewlekłych lub nawracających infekcjach i w przypadku stosowania wkładek domacicznych, w chorobach nowotworowych, infekcjach (zwłaszcza w wieku podeszłym), niektórych dysgammaglobulinemiach i zaburzeniach autoimmunologicznych.

Immunoglobuliny IgG, IgM, IgA - kto powinien wykonać badanie

Badanie przeciwciał IgG, IgM, IgA powinny wykonać:

• osoby z nawracającymi infekcjami,
• osoby z objawami alergii,
• osoby z objawami klinicznymi nowotworów układu chłonnego.

Immunoglobuliny IgG, IgM, IgA - kiedy należy wykonać badanie

Badanie immunoglobulin należy wykonać w przypadku częstych infekcji. Choroby nowotworowe (np. szpiczak, makroglobulinemia  Waldenstroma), choroby autoimmunologiczne są wskazaniem do oznaczeń immunoglobulin.

Immunoglobuliny IgG, IgM, IgA - zakresy referencyjne, interpretacja wyników

IgA

0-3 miesiąca 0.01-0.34 g/l

3-12 miesiąca 0.08 - 0.91 g/l

1-12 lat Mężczyzna 0.21 - 2.91 g/l

1-12 lat Kobieta 0.21 - 2.82 g/l

12-60 lat Mężczyzna 0.63 - 4.84 g/l

12-60 lat Kobieta 0.65 - 4.21 g/l

>60 lat Mężczyzna 1.01-6.45 g/l

>60 lat Kobieta 0.69-5.17 g/l

IgG

>2 lata Kobieta 5.52 - 16.31 g/l

>2 lata Mężczyzna 5.4 - 18.22 g/l

1-2 lata Kobieta 4.83 - 12.26 g/l

1-2 lata Mężczyzna 4.75 - 12.1 g/l

1-12 miesięcy Kobieta 2.03 - 9.34 g/l

1-12 miesięcy Mężczyzna 2.05 - 9.48 g/l

0-1 miesiąc Mężczyzna 3.97 - 17.65 g/l

0-1 miesiąc Kobieta 3.91 - 17.37 g/l

IgM

>12 lat Mężczyzna 0.22 - 2.4 g/l

>12 lat Kobieta 0.33 - 2.9 g/l

1-12 lat Kobieta0.47 - 2.4 g/l

1-12 lat Mężczyzna 0.41 - 1.83 g/l

3-12 miesiąca Kobieta 0.17 - 1.5 g/l

3-12 miesiąca Mężczyzna 0.17 - 1.43 g/l

0-3 miesiące 0.06 - 0.21 g/l

Immunoglobuliny IgG, IgM, IgA - podwyższone wyniki badania.

Wyniki oznaczeń powinny być poddane ocenie poprzez porównanie z innymi klinicznie znaczącymi danymi.

Niedobory immunoglobulin można podzielić na:

wrodzone

• Agammaglobulinemia związana z płcią,
• Izolowany niedobór IgA lub IgM,
• Zespół niedoboru deaminazy adenozyny (ADA) (limfopenia, niedobór IgG),
• Zespół niedoboru Ig z naczyniakowatością i niezbornością móżdżkową,
• Niedobór Ig z trombocytopenią i egzemą (astma oskrzelowa).

nabyte

• Nowotwory układu chłonnego i siateczkowo-śródbłonkowego ( białaczki, szpiczaki, ziarniczaki, makroglobulinemie, grasiczaki),
• jelitowe i nerkowe zespoły utraty białka, niedożywienie,
• leczenie cytostatykami, naświetlania promieniowaniem jonizującym,
• usunięcie śledziony,
• hemoglobinopatie, niedokrwistość złośliwa,
• opóźnione dojrzewanie immunoglobulin u dzieci.

Wzrost Immunoglobulin obserwuje się w:

• ostrych i przewlekłych stanach zapalnych,
• ostrym i przewlekłym WZW,
• marskości wątroby,
• chorobach z autoagresji,
• AIDS, sarkoidoza,
• przewlekłe infekcje dróg oddechowych i przewodu pokarmowego,
• laktacji.