Przeciwciała anty-TG

Przeciwciała anty-TG są to przeciwciała wytwarzane przeciwko tyreoglobulinie. W przeciwieństwie do autoprzeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) autoprzeciwciała przeciwko tyreoglobulinie wydają się nie mieć działania patogennego i mogą jedynie wskazywać na obecność choroby. Tyreoglobulina jest glikoproteiną zbudowaną z dwóch identycznych podjednostek i która jest głównym białkiem wykrywanym w tarczycy. Białko to jest źródłem tyrozyny, która bierze udział w jodowaniu podczas biosyntezy tyroksyny (T4) i trijodotyroniny (T3). Jest ono odpowiedzialne za gromadzenie jodu w tarczycy. Chociaż przeciwciała anty-TG wykrywane są często wraz z przeciwciałami anty-TPO w większości przypadków zapalenia tarczycy Hashimoto, pierwotnego obrzęku śluzowatego i choroby Gravesa-Basedowa, maksymalnie 1proc. przypadków niedoczynności tarczycy powiązany jest z obecnością samych przeciwciał anty-TG.

Przeciwciała antytyreoglobulinowe należą do  immunoglobulin IgG i rozpoznają od 6 do 10 epitopów tyreoglobuliny TG. Przeciwciała te mogą występować u osób zdrowych, jak i mogą być markerem zwiększonego ryzyka zachorowania na choroby tarczycy. Obecność przeciwciał anty-TG towarzyszy przypadkom łagodnej niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Przeciwciała te są często wykrywane u pacjentów z innymi chorobami autoimmunologicznymi tj. reumatoidalne zapalenie stawów, niedokrwistość złośliwa czy cukrzyca typu I. Przeciwciała anty-TG wykrywane są w 30-60 proc. przypadków raka tarczycy. U tych pacjentów przy oznaczaniu poziomu tyreoglobuliny należy uwzględnić prawdopodobieństwo obecności przeciwciał anty-TG w bardzo wysokich stężeniach, które w znaczący sposób mogą interferować na wyniki oznaczenia samej tyreoglobuliny. Ponadto wzrost poziomu anty-TG w kolejnych oznaczeniach u pacjentów po zabiegu chirurgicznego usunięcia guza tarczycy, może być jednym z markerów nowotworu, głównie wtedy, gdy przeciwciała anty-TG uniemożliwiają miarodajne oznaczenia samej tyreoglobuliny. Trzeba też dodać, że u chorych na raka tarczycy spadek poziomu anty-TG do wartości niewykrywalnych następuje w okresie od 1 do 4 lat przy całkowitej remisji choroby, natomiast przy wyleczeniu częściowym przeciwciała wciąż się utrzymują w wykrywanych mianach. Dodatkowo wzrost anty-TG u takich osób jest na ogół pierwszym znakiem wznowy choroby nowotworowej.
W chorobach autoimmunologicznych tarczycy oznaczanie anty-TG jest istotne diagnostycznie jedynie u mieszkańców z obszarów niedoborowych jodu, głównie u chorych z wolem guzkowym, a także pomocne w monitorowaniu leczenia wola endemicznego za pomocą terapii jodem.
Osoby z podwyższonym stężeniem anty-TG, ale niskim stężeniem anty-TPO rzadko wykazują zaburzenia funkcji tarczycy.
Ponadto niskie stężenia anty-TG wykrywane są również u maksymalnie 20 proc. osób bez objawów chorobowych, a w szczególności u osób starszych oraz częściej u kobiet niż u mężczyzn, chociaż znaczenie kliniczne tych autoprzeciwciał nie jest znane.

Przeciwciała anty-TG – cel badania

Przeciwciała anty-TG. Celem badania jest diagnozowanie i leczenie autoimmunologicznych chorób tarczycy oraz kliniczna ocena jej czynności. Przeciwciała anty-TG wykrywane są u około 85 proc. pacjentów z chorobą Hashimoto i u około 30% pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa. Monitorowanie leczenia raka tarczycy - weryfikacja oznaczeń tyreoglobuliny oraz wykrywanie wznowy choroby.  

Przeciwciała anty-TG – norma i interpretacja wyników

Wartości referencyjne do 4,11 IU/ml.

PODWYŻSZONE WYNIKI BADAŃ:

• choroba Hashimoto,
• choroba Gravesa-Basedowa,
• inne choroby autoimmunologiczne tarczycy,
• zróżnicowany rak tarczycy (DTC),
• niedokrwistość złośliwa,
• podeszły wiek,
• zabiegi chirurgiczne tarczycy,
• cukrzyca typu I,
• terapia jodem radioaktywnym (ablacja),
• jodoterapia.

OBNIŻONE WYNIKI BADAŃ
Obniżony poziom anty-TG lub też niewykrywanie tego przeciwciała we krwi pacjenta oznacza fizjologiczną normę (tzn. że najprawdopodobniej nie toczy się proces autoimmunologiczny skierowany przeciwko tkankom tarczycy), choć nie wyklucza to występowania chorób tarczycy

INNE PRZYCZYNY NIE ZWIĄZANE Z ZABURZENIAMI

• zaburzenia tarczycy w przebiegu ciąży,
• zaburzenia tarczycy w kontrolowanej hiperstymulacji jajników,
• poporodowe zapalenie tarczycy,
• ryzyko poronienia i niepowodzenia w zabiegach in vitro.
   

CZYNNIKI MOGĄCE MIEĆ WPŁYW NA WYNIK BADANIA

• przeciwciała heterofilne,
• przeciwciała HAMA.
  

W przypadku uzyskania podwyższonych wyników badań zaleca się konsultację z lekarzem zlecającym badania.

Przeciwciała anty-TG – co to za badanie

Badanie przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie to test laboratoryjny wykonywany u pacjentów z podejrzeniem zaburzeń czynności tarczycy, w tym zaburzeń na podłożu autoimmunologicznym. Tyreoglobulina to białko produkowane przez komórki tarczycy. Przeciwciała skierowane przeciwko temu białku są wykrywane w chorobie Hashimoto, a także w innych chorobach o podłożu autoimmunizacyjnym (reumatoidalnym zapaleniu stawów, niedokrwistości złośliwej, toczniu rumieniowatym).

Przeciwciała anty-TG – kto powinien wykonać badanie

Badanie przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie powinny wykonać osoby, u których podejrzewa się lub już została zdiagnozowana choroba tarczycy. Przeciwciała anty-TG są istotne w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, takich jak Hashimoto czy reumatoidalne zapalenie stawów. Może również być badane u pacjentów z wolem guzkowym lub w przypadku występowania podobnych objawów w innych chorobach.

Hormony tarczycy odpowiadają za regulację przemian metabolicznych prawie we wszystkich tkankach organizmu człowieka. Dlatego choroby tarczycy mogą się manifestować różnymi objawami:

• przyrost masy ciała, trudności w redukcji wagi,
• ciągłe uczucie zmęczenia, brak energii,
• obniżenie nastroju i depresja,
• niepokojące odczucie przyspieszonego lub nierównomiernego bicia serca,
• osłabione i nadmiernie wypadające włosy,
• sucha i łuszcząca się skóra, łamliwe paznokcie,
• obniżona tolerancja zimna,
• obrzęki,
• zaparcia,
• problemy z koncentracją i zaburzenia pamięci,
• obniżone libido,
• nieregularne miesiączki.

Przeciwciała anty-TG – kiedy należy wykonać badanie

Badanie przeciwciał anty TG należy wykonać, kiedy pacjent manifestuje objawy chorób tarczycy, a także, kiedy wyniki innych badań "tarczycowych" odbiegają od normy. W  przypadkach, kiedy u pacjenta obserwujemy:

• nieprawidłowe wyniki badań TSH oraz wolnych hormonów tarczycy FT3, FT4, obecność przeciwciał anty TPO,
• obecność tzw. wola w obrębie szyi oraz zmiany zapalne widoczne w USG tarczycy — objawy nadczynności i niedoczynności tarczycy,
• objawy wynikające z niedoczynności tarczycy.

Przeciwciała anty-TG w chorobie Hashimoto

Choroba Hashimoto to zapalenie tarczycy na tle autoimmunologicznym. Zaburzenia czynności układu odpornościowego powodują wytwarzanie przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom znajdującym się we własnych tkankach organizmu. Choroba prowadzi  uszkodzenia miąższu gruczołu tarczowego, niedoboru hormonów tarczycy T3 (trijodotyronina) i T4 (tyroksyna) i rozwinięcia się niedoczynności tarczycy. Objawem choroby Hashimoto jest:

• niekontrolowany wzrost masy ciała,
• obniżenie nastroju,
• kołatanie serca,
• nadmierne wypadanie włosów,
• łamliwość paznokci,
• problemy z suchą,
• łuszczącą się skórą,
• zwiększona wrażliwość na zimno,
• bóle mięśni,
• osłabienie.

Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na chorobę Hashimoto, są:

• inne choroby tarczycy i choroby autoimmunologiczne (np. RZS),
• płeć żeńska,
• wiek.

Rozpoznanie choroby Hashimoto opiera się na objawach klinicznych i wynikach badań krwi. Do badań tych zaliczamy: TSH, FT4, przeciwciała anty TPO i anty TG.