Retikulocyty

Badanie retikulocytów zazwyczaj wykonuje się w celu rozszerzenia diagnostyki, gdy w badaniu morfologii wystąpią nieprawidłowości w obrębie układu czerwonokrwinkowego. Wskazaniem do oznaczenia retikulocytów jest także występowanie różnych typów niedokrwistości (inaczej anemii) oraz monitorowanie skuteczności ich leczenia. Badanie retikulocytów cyklicznie zlecane jest pacjentom poddanym radio - i chemioterapii oraz po przeszczepie szpiku kostnego jako ocena jego funkcjonowania.

Retikulocyty - cel badania

Celem badania jest ocena zawartości retikulocytów w anemiach i podczas leczenia. Badanie dotyczy układu czerwonokrwinkowego.

Badanie polega na ilościowej i jakościowej ocenie retikulocytów we krwi.

Retikulocyty 

Retikulocyty są niedojrzałą formą krwinek czerwonych, czyli erytrocytów. Retikulocyty to komórki krwi nieposiadające jądra komórkowego, proces dojrzewania retikulocytów zachodzi w szpiku kostnym i trwa około 2 – 4 dni. Po osiągnięciu dojrzałości retikulocyty uwalniane są do krwiobiegu. Po upływie kolejnego dnia przekształcają się w krwinki czerwone. W sytuacji, gdy proces wytwarzania erytrocytów nie przebiega prawidłowo, do krwi trafiają retikulocyty, różniące się od dojrzałych krwinek budową, wielkością, zawartością hemoglobiny i materiału genetycznego (RNA).

W warunkach fizjologicznych sygnałem do produkcji retikulocytów jest sytuacja, gdy z różnych powodów we krwi zmniejsza się liczba krwinek czerwonych. Wtedy następuje prawidłowa reakcja ze strony szpiku kostnego i rozpoczyna się proces produkcji retikulocytów w celu zrównoważenia niedoborów i uzyskania równowagi układu czerwonokrwinkowego.

Liczba retikulocytów we krwi obwodowej pacjenta to wskaźnik oceny zdolności szpiku kostnego do produkcji krwinek czerwonych.

Możliwe przyczyny odchyleń od normy

Zwiększona liczba retikulocytów nazywana retikulocytozą występuje zwykle w niedokrwistości pokrwotocznej, niedokrwistościach hemolitycznych, w których dochodzi do nieprawidłowego rozpadu krwinki czerwonej, może również występować w trakcie leczenia anemii spowodowanej niedoborem żelaza, kwasu foliowego i witaminy B12 oraz w trakcie leczenia erytropoetyną.

Zwiększona ilość retikulocytów może także wystąpić u pacjentów po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych lub usunięciu śledziony. Fizjologicznie wysoki poziom retikulocytów obserwuje się u noworodków oraz u osób przebywających na dużych wysokościach.

Zmniejszona liczba zbyt retikulocytów, nazywana retikulocytopenią występuje w anemii aplastycznej, niedoborze żelaza, kwasu foliowego, witaminy B12, erytropoetyny, a także u osób nadużywających alkoholu. Niskie wartości retykulocytów występują także w przebiegu chorób nowotworowych oraz w trakcie radio – i chemioterapii.