Fibrynogen

Fibrynogen wykonuje się w ocenie funkcji układu krzepnięcia krwi. Jest również istotny w diagnostyce stanów zapalnych oraz chorób wątroby, choroby wieńcowej i DIC (Disseminated Intravascular Coagulation).  

Fibrynogen jest wytwarzany w wątrobie i należy do białek fazy ostrej. W procesie krzepnięcia uczestniczy w tworzeniu skrzepu - ulega przekształceniu w fibrynę. Stężenie fibrynogenu rośnie w przebiegu zakażeń, w czasie reakcji ostrej fazy, w stanach związanych z utratą białka w zespole nerczycowym, w stresie oraz w chorobach nowotworowych.

Badanie Fibrynogen - cel badania, kiedy się wykonuje

Fibrynogen uczestniczy w przebiegu tworzenia skrzepu. Badanie wykonuje się w przebiegu chorób układu krzepnięcia, w diagnostyce stanów zapalnych, chorób wątroby, choroby wieńcowej i DIC (Rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe).

Przyczyny odchyleń od normy

Zmniejszone stężenie obserwowane jest w procesie zużycia fibrynogenu w stanach intensywnego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), w przebiegu hiperfibrynolizy związanej z procesem nowotworowym, po podaniu asparaginazy, w niedoborach wrodzonych.  Może także wystąpić Afibrynogenemia tj. brak fibrynogenu spowodowany przyczynami genetycznymi.

Obniżony poziom fibrynogenu i fibrynogenu funkcjonalnego to Hiperfibrynogenemia. Najczęściej wywołuje krwawienia o małym nasileniu lub jest bezobjawowa. Dysfibrynogenemia oznacza obniżony jest poziom fibrynogenu funkcjonalnego przy prawidłowym poziomie fibrynogenu oznaczanego jako antygen. Objawami dysfibrynogenemii są tendencje do krwawień ale także zatorowość lub zakrzepica.

Co oznacza podwyższony wynik we krwi?

Podwyższone wartości fibrynogenu mogą występować  w czasie ciąży, podczas miesiączki, w zespole nerczycowym, w zespole hemolityczno-mocznicowym, w kłębuszkowym zapaleniu nerek, w silnych stanach gorączkowych, po dużych zabiegach operacyjnych, w przebiegu chorób zakaźnych i nowotworowych, po urazach, w toczniu rumieniowatym, w okołotętniczym zapaleniu guzkowym, w małopłytkowej plamicy zakrzepowej, w napadowej nocnej hemoglobinurii. Dodatkowo podwyższony poziom fibrynogenu może występować w chorobie niedokrwiennej serca, stenokardii, chorobie zakrzepowo-zatorowej, zawale serca.