Mocznik

Mocznik to produkt końcowy procesu przemiany białek w organizmie. Wytwarzany jest głównie  w wątrobie w procesie nazywanym cyklem mocznikowym. Badanie  jego stężenia w surowicy krwi pozwala na ocenę funkcjonowania nerek. Mocznik wydalany jest z organizmu przez nerki wraz z moczem oraz w  niewielkiej ilości z potem. Stężenie  mocznika we krwi zależy od czynności nerek, diety pacjenta, ilości białka w diecie oraz stanu nawodnienia.

Mocznik - cel badania 

Badanie mocznika ma na celu określenie jego stężenia we krwi. Badanie wykonuje się celem oceny prawidłowego funkcjonowania nerek  oraz wykrywania i monitorowania leczenia chorób nerek.

Za co odpowiada mocznik?

Mocznik jest końcowym produktem przemian białkowych. W związku z tym jego stężenie we krwi jest ważnym wskaźnikiem czynności nerek, ich zdolności do eliminacji produktów przemian białkowych z organizmu.

Kwas moczowy a mocznik

Mocznik i kwas moczowy to dwa różne parametry oceny  funkcji nerek. Oznaczenie  mocznika jest wykonywane przy podejrzeniu nieprawidłowości w funkcjonowaniu nerek, w tym mocznicy. Badanie mocznika przydatne jest także w diagnostyce chorób wątroby, niewydolności serca, krwawień z układu pokarmowego i chorób metabolicznych.

Oznaczenie kwasu moczowego służy także ocenie pracy nerek, a jest szczególnie  przydatne w diagnostyce dny moczanowej, wywoływanej zbyt wysokim poziomem kwasu moczowego we krwi. 

Kto powinien wykonać badanie stężenia mocznika we krwi

Badanie powinni wykonać pacjenci, u których podejrzewa się zaburzenia w funkcjonowaniu nerek i u których występują objawy wskazujące na zwiększone stężenie mocznika. Do objawów tych należą: senność, zmęczenie, nudności, wymioty, wzrost ciśnienia krwi, obrzęki i świąd skóry.

Mocznik – normy

Normy mocznika zależne są od wieku i płci. Każde laboratorium może ustalać własne normy, w zależności od stosowanych metod i aparatury badawczej. 

Normy obowiązujące w Laboratorium CM Luxmed:

Mężczyźni:

• 19 - 50 lat: 19,00 - 44,00 mg/dl
• >50 lat: 18,00 - 55,00 mg/dl

Kobiety:

• 19 - 50 lat: 15,00 - 40,00 mg/dl
• >50 lat: 21,00 - 43,00 mg/dl

Dzieci:

• 0-3 lat: 10,9 - 35,9 mg/dl
• 3 -13 lat: 15,0 – 35,9 mg/dl
• 13-19 lat: 18,0 – 44,9 mg/dl

Podwyższony mocznik

Podwyższone wyniki badania mocznika występują m.in. w pozanerkowej niewydolności nerek, upośledzeniu funkcji wydzielniczej nerek, niedrożności dróg moczowych, podczas przyjmowania glikosteroidów, nadczynności tarczycy, w krwawieniach z przewodu pokarmowego wywołanych jego uszkodzeniem, w chorobach nowotworowych nerek i wątroby.

Obniżony mocznik

Badania wykazały, że niskie wyniki pojawiają się przy zaburzeniu pracy nerek, poliurii (zwiększone oddawanie moczu), martwicy kanalików nerkowych, chorobach wątroby, przewodnieniu i niedożywieniu. 

Możliwe przyczyny odchyleń od normy

Nieprawidłowe wyniki badania prób nerkowych mogą wynikać z wielu przyczyn. Niektóre z nich wynikają z chorób lub nieprawidłowej pracy nerek, zaburzeń funkcji nerek, chorób wątroby, zaburzeń metabolicznych. Inne przyczyny wynikają z rodzaju stosowanej diety, stanu nawodnienia organizmu, przyjmowanych leków, poziomu aktywności fizycznej.